zoektocht

Waarom een website over onze boot De Vliet?

Zoals dat met vele eigenaren van schepen gaat zijn we niet uitsluitend met het schip zelf bezig maar ook met haar geschiedenis en de mensen die bij haar betrokken waren. Bij de koop van het scheepje kregen we van verkoper, de familie Leeuwerke, een beschrijving van haar historie. De daarop volgende contacten over het scheepje gaf soms deels afwijkende, soms zelfs tegenstrijdige of geheel nieuwe niet nader bevestigde verhalen over het verleden van het scheepje. Deze site is opgezet om meer informatie te vinden over ons schip en om informatie te geven aan wie daar belangstelling voor heeft. Tegelijkertijd wilden we, om het schip op tal van plaatsen met zorg te kunnen restaureren, meer weten over het uiterlijk van de boot in het verleden. Een oproep in tijschriften zoals de Spiegel der Zeilvaart, de Schuttevaer, het blad Lekko en de talloze e-mail's leverde niet op waar wij op hoopten. Op de weg terug in de tijd stopte de, bewezen, informatie in het jaar 1953. Zoals ook blijkt uit het volgende artikel uit het tijdschrift Lekko van begin '80er jaren.

De geklonken spiegel

We wisten dat onder de sleepbootkont een spiegel verborgen was. Dit betekent dat de boot dus in een eerdere periode een andere vorm heeft gehad en voor een ander doel gebruik zou kunnen zijn. De kop is voller dan gebruikelijk voor een sleepboot. De verhoudingen tussen de breedte van 4,42 m op een lengte van 13,15 m en een diepgang van 1,45 m komen ook niet veel voor in de vloot. In het potdeksel, op de boeiing, zijn aan elk boord zware wantputtings te zien. Waarschijnlijk zijn in het verleden talrepen of jufferblokken gebruikt omdat de opening van de puttings in de lengterichting van het schip staan.

Restant van een wandputting.

Toen het vet en vuil uit de motorfundatie gekrabd was, werden in het vlak rijen klinken zichtbaar die uitsluitend een metaal plaatje op de plaats houden. Uit de gevonden klinken is op te maken dat het scheepje ooit een visbun gehad heeft.

De schijnbaar nutteloze klinknagels in het vlak zijn gebruikt om de visbun af te sluiten toen die buiten gebruik is gesteld.

Net als de klinknagels op het motorkamerschot om het schot weer waterdicht te maken na het verwijderen van de visbun.

Aan de las en brandsporen op het motorschot is te zien dat deze ooit twee spanten naar voren heeft gestaan. Uit de klinken op het motorschot is op te maken hoe de doorsnede van de visbun er uitgezien heeft. Door de manier waarop de visbun is gebouwd zullen, ook bij ruig weer, in de bun geen golven ontstaan.

Na het slopen van het stalen dek kwam het houten dek te voorschijn waarin de sporen van gietijzeren bolders en de plaats van een ankerspil te zien waren.

Het houten en het stalen dek is al deels verwijderd.

Uit al deze gegevens trekken we de conclusie dat De Vliet gebouwd is als viskottertje. De details die tot deze conclusie leiden zullen bij het hoofdstuk Waarnemingen nogmaals terug komen. In januari 2003 hebben we besloten de renovatie van het scheepje niet naar het eerste plan als sleepboot gestalte te geven. Het nieuwe uiterlijk zal zo dicht mogelijk naar het oudste silhouet nagebouwd worden. Met daarnaast als uitgangspunt dat het schip ook prettig te bevaren en goed bewoonbaar moet worden.

foto Arne

De Vliet onder zeil op de Rijn voor Arnhem 2012

1953 is het jaar van eerste inschrijving in het scheepsregister en het opstellen van de meetbrief. In de loop van de tijd konden we de puzzel, van de recente geschiedenis, in elkaar leggen.

Het blijkt dat het uiterlijk sinds 1972 niet drastisch is veranderd.

Vooral de periode voor 1953 blijft onduidelijk. Dit leidde er toe dat we het restauratieplan van onze sleepboot zonder specifieke historische gegevens, uit de tijd dat de boot nog werkzaam was, moesten opzetten.

In de afgelopen jaren hebben we de gegevens uit de meetbrief weten te versterken met een kopie van de stamkaart en de inschrijving in de Groninger ligger van de Scheepsmeetingsdienst. Een doorbraak ontstond na een tip van Wim Sluiters, schipper van de kotter de Elbe. Hij tipte contact te zoeken met Herbert Karsting. Dat leverde de bevestiging van bouwjaar en bouwwerf maar ook de eigenaren tot aan de verkoop naar Nederland. De papierwinkel met de uitleg daarbij staat HIER.

Artikel uit het blad Lekko no 98.

Als sleepboot Breehorn in 1977 en als sleepboot De Vliet in 2001

Om de restauratie voor te bereiden is er eerst een inventarisatie gemaakt van allerlei details van het schip. Ook de tijdens de sloop gevonden bijzonderheden hebben we verzameld, gefotografeerd en vastgelegd. Er is een indeling gemaakt in historische details en technische details. De boot moet tenslotte ook weer goed en veilig bruikbaar worden.

Vervolgens zijn in 2002 een herbouwplan voor de sleepboot gemaakt en de nodige schetsen en tekeningen vervaardigd. Er bleef een gevoel van onrust alsof we toch niet op de juiste weg waren. Gezien de lekkage van het voordek, onder de ankerlier, besloten we toch door te zetten met de verbouwing. Het plan houdt in dat de boot vanaf de romp weer opgebouwd zal worden. Het interieur wordt verwijderd. Een nieuw dek, opbouw en boeiing zullen het opnieuw intimmeren voorgaan. Van de opbouw zullen alleen de schoorsteen en de trunk hergebruikt worden.

Tijdens de sloop kwamen plekken in beeld die eerder niet zichtbaar waren zoals het vlak nadat het beton eruit was gebroken. De kattensporen waren bedekt met een laag beton, toen die eruit was kwam de visbun in beeld.