Waarom een website over De Vliet?

 

Zoals dat met vele eigenaren van schepen gaat zijn we niet uitsluitend met het schip zelf bezig maar ook met haar geschiedenis. Bij de koop van het scheepje kregen we van de familie Leeuwerke een beschrijving van haar historie.

De daarop volgende contacten over het scheepje gaf soms deels afwijkende, soms zelfs tegenstrijdige of geheel nieuwe niet nader bevestigde verhalen over het verleden van het scheepje.

Deze site is opgezet om meer informatie te vinden over ons schip en om informatie te geven voor wie daar belangstelling voor heeft.

Tegelijkertijd wilden we, om het schip op tal van plaatsen met zorg te kunnen herstellen, meer weten over het uiterlijk van de boot in het verleden.

Een oproep in tijschriften zoals de Spiegel der Zeilvaart, de Schuttevaer, het blad Lekko en talloze e-mail's leverde niet op waar wij op hoopten. Op de weg terug in de tijd stopt de (bevestigde)informatie in het jaar 1953. Zoals ook blijkt uit het volgende artikel uit het tijdschrift Lekko van begin '80er jaren.

 

 

1953 is het jaar van eerste inschrijving in het scheepsregister en het opstellen van de meetbrief. In de loop van de tijd konden we de puzzel, van de recente geschiedenis, in elkaar leggen. Het blijkt dat het uiterlijk sinds 1972 niet drastisch is veranderd. Vooral de periode voor 1953 blijft onduidelijk. Dit leidde er toe dat we het restauratieplan van onze sleepboot zonder specifieke historische       gegevens, uit de tijd dat de boot nog

      werkzaam was, moesten opzetten.

                                                                                                                                                        

  De Vliet als sleepboot in 1977 ................en in 2001

 

Als eerste stap is geïnventariseerd wat nog goed functioneert en herbruikbaar is. Vervolgens hebben we een herbouwplan voor de sleepboot gemaakt en dus de nodige schetsen en tekeningen vervaardigd.

Er bleef een gevoel van onrust alsof we toch niet op de juiste weg waren. Gezien de lekkage van het voordek, onder de ankerlier, besloten we toch door te zetten met de verbouwing.

Het plan houdt in dat de boot vanaf de romp weer opgebouwd zal worden.

Het interieur wordt verwijderd. Een nieuw dek, opbouw en boeiing zullen het opnieuw intimmeren voorgaan. Van de oude opbouw zullen alleen de schoorsteen en de trunk hergebruikt worden.

Om de tijdens de sloop gevonden bijzonderheden niet verloren te laten gaan hebben we die ook verzameld, gefotografeerd en vastgelegd onder andere via deze website.

 

 
 

De geklonken spiegel

 

We wisten dat onder de sleepbootkont een spiegel verborgen was. Dit betekent dat de boot dus in een eerdere periode een andere vorm heeft gehad en voor een ander doel gebruik zou kunnen zijn. De kop is voller dan gebruikelijk voor een sleepboot. De verhoudingen tussen de breedte van 4,42 m op een lengte van 13,15 m en een diepgang van 1,45 m komen ook niet veel voor in de vloot.

In het potdeksel, op de boeiing, zijn aan elk boord zware wantputtings te zien. Waarschijnlijk zijn in het verleden talrepen of jufferblokken gebruikt omdat de opening van de puttings in de lengterichting van het schip staan.

 

  

Restant van een wandputting.

 

De geklonken motorfundatie lijkt niet bij de nieuwbouw te zijn aangebracht.

Het klinkwerk wijkt sterk af van dat van het schip zelf. Deze fundatie is op drie spanten gebouwd en dus ongeveer 1 meter lang.

Uit de meetbrief blijkt dat er in 1953 een Deutz type SOMZ, 2 cil, 36/40 pk in het schip heeft gestaan uit 1936. nr 327445/46.

In 1953 is de Deutz 120pk, type F6M 517, No 773111/16 in het schip gekomen

en is de Sleepboothek aangebracht.

Waarschijnlijk is in 1957 de 225 pk Mercedes Benz, no 7500542 (bj 1957) in het schip gezet. Later is deze vervangen door een 140 pk Mercedes die weer plaats heeft gemaakt voor een Daf DH 825 A. 

Toen het vet en vuil uit de motorfundatie gekrabd was, werden in het vlak rijen klinken zichtbaar die uitsluitend een metaal plaatje op de plaats houden. Uit de gevonden klinken is op te maken dat het scheepje ooit een visbun gehad heeft.

 

 

 

    De schijnbaar nutteloze klinknagels in het vlak zijn

    gebruikt om de visbun af te sluiten toen die buiten

    gebruik is gesteld.

 

 

      Net als de klinknagels op het motorkamerschot om

     het schot weer waterdicht te maken na het verwijderen

     van de visbun

 

Aan de las en brandsporen op het motorschot is te zien dat deze ooit twee spanten naar voren heeft gestaan. Uit de klinken op het motorschot is op te maken hoe de doorsnede van de visbun er uitgezien heeft. Door de manier waarop de visbun is gebouwd zullen, ook bij ruig weer, in de bun geen golven ontstaan.

Na het slopen van het stalen dek kwam het houten dek te voorschijn waarin de sporen van (gietijzeren?) bolders en de plaats van een ankerspil te zien waren.

 

 

         Het houten en het stalen dek is verwijderd

 

Uit al deze gegevens trekken we de conclusie dat De Vliet gebouwd is als viskottertje. De details die tot deze conclusie leiden zullen bij het hoofdstuk Waarnemingen nogmaals terug komen.

In januari 2003 hebben we besloten de renovatie van het scheepje niet naar het eerste plan als sleepboot gestalte te geven. Het nieuwe uiterlijk zal zo dicht mogelijk naar het oudste silhouet nagebouwd worden.

Met daarnaast als uitgangspunt dat het schip ook prettig te bevaren en goed bewoonbaar moet worden.

 

Plan 2003    Zeilkotter De Vliet

 

 

 

De zoektocht naar de historie is stilgevallen maar blijft fascineren.

Tot op heden is door ons nog geen schip gevonden dat gelijk is van maat, vorm en bouwwijze.